Bebegimin gelecekteki öğretmenine şunları söylemek isterdim..

Biliyorum herkezin yavrusu kıymetli,kimse evladını kötü ellere bırakmak istemez.Evlatlarimizi nasil bir dunyanin bekledigini gormemek icin haberleri izleyemiyorum artık.O kadar uzuluyorum ki insanligin donustugu hale,insanlarin acimasizliklarina ,birbirlerine ve dogaya yaptiklarina inanamiyorum.Dunyanin iyi yetismis cocuklara ihtiyaci var ve burada annelere ve siz ogretmenlere buyuk isler dusuyor.
Biz yetiskinlerin bile cogu zaman kayboldugu,yasama hevesini ,anlamini kaybettigi,sacmaladigi bu dunyada onun bilerek veya bilmeyerek yaptigi hatalar olabilir.Bu hatalara ya da davranislara şuan 21 aylık olmasına rağmen sabir gostermek bazen benim icin bile zor iken,etrafinda bir cocuk ordusu bulunan siz ogretmenlerin isleri gercekten cok zor.O yuzden herkez ogretmen olamiyor ,olsalar da mutlu olamiyor.O yuzden ogretmenlik  kutsal meslekler arasinda.
Onlari hamur gibi dusunun ve sevgiyle yogurun.Siz onlara sevginizi hissettirirseniz karsiligini hepimiz aliriz.Daha 21 aylık olmasına rağmen öfkeye öfke ile cevap veriyor. Yani onlar bizim aynalarımız, biz ne isek onlar da o. Ve siz hiç mi haylazlık yapmadınız okulda, şarkılara bile konu olmuş hiç mi okulu asmadınız icabında. Gençlik bu herşeyi yapabilirler. O kadar açıklar ki hata yapmaya o yüzden rol modelleri çok önemli. Hızlı ,itinasız ,kaba reflekslerle onları ürkütmememiz lazım ki öç alma isteği uyanmasın. Nasılsa kötüymüşüm hissini bir yakalarlarsa ,hakkını vermek için ellerinden geleni yaparlar. Sakın işe yaramaz, tembel, haylaz sıfatlarıyla onları kalıplara sokmayın .Hep bulunduğu noktanın bir üstüne çıkmaya cesaretlendirin.Uzun lafın kısası sayın hocam, evladımı koşulsuz sevgiyle ve bireyselliğine ,gelişimine saygı duyarak yetiştirmenizi rica ediyorum sizden.
....
Annelik beni çok değiştirdi arkadaşlar . Şimdiden okul zamanlarını düşünür oldum.Etrafımdaki gençleri görünce ürkmeye de başladım açıkçası.Bizler ne güzel çocuklarmışız.