Babannem olsa ''Nimetle oyun olmaz'' derdi.

Oğlum 21 aylık oldu ,bir anneyi tatmin edecek kadar yemediği kesin.Emzirmeyi bırakınca sofraya oturup yemek yemeye başlamayacağı da aşikar ,ama gelişimi iyi olduğu için bu konuyu sorun olarak görmektense genele yaymaya karar verdim.Bu konuda yaptığım şey,yemek yeme tercihini ve miktarını bebeğime bırakmak.Bu kulağa çok bencilce geliyor biliyorum ,ısrarcı olduğum zaman anne-bebek ilişkisi samimiyetten uzaklaşacak ve birbirine dayatmalarda  bulunan anne oğul olacakmışız gibi hissediyorum.ona biraz yetişkin gibi davranıyorm.Önüne sürekli yeni lezzetler koymaya çalışıyorum .Sunmak benden, yemek yada yememek ondan.Bu tabağımızda yemek yiyen çocuğun annesinin mutluluğunu anlattım, el sürmedi mesala ama ben vazgeçmiyorum her cuma, hafta sonu farklı ne denesem diye düşünüyorum.Farklı lezzetleri keşfetmesini istiyorum ama ısrar etmiyorum. Israr benim oğlumu çıldırtıyor,o yüzden ısrarcı olmamak adına kendime bir tabak yapıyorum ara öğünlerde mesela, o zaten birazdan kedi gibi etrafımda dolaşıyor.Ne yediğimi gösteriyorum şöyle tabağın kenarından.İsterse alıyor istemezse kalıyor.Tabi ben o yıkılışı içime atıyorum içimden koca bir ''tühhh bunu da yemedi ''diye yıkılsamda oğluma bir şey demiyorum oturup kendim yiyorum.
Emiyor olması ikimizin de tek artısı şu anda.Tabi 21 aylık bir bebeğe sadece anne sütü vermek çok büyük yanlış.Hem sütün kalitesi düşük hem de artık farklı yiyecek gruplarına başlamalıyız.Tabak süslemek ,yiyecekleri cazip hale getirmek için bir çözüm olabilir tabiki.:)
Bu yazıyı 20015 nisanında yazmışım.Oğlum şu an 4 ün içinde ve yemek seçmiyor diyebilirim.Her çocuk gibi haşlanmış yumurtayla domates kaldı:).Binlerce şükürler olsun.Bu süreçte beni telkin eden ve bize herkonuda yardımcı olan aileme başta kayın valideme de sonsuz teşekkür ediyorum..